Wybór psa – zdrowie

Pies terapeutyczny musi odznaczać się dobrym zdrowiem. Z jednej strony zajęcia terapeutyczne są sporym obciążeniem fizycznym i psychicznym – nie można więc obciążać tym psa niesprawnego czy chorego. Z drugiej zaś strony każda niedyspozycja psa, to przerwa w zajęciach terapeutycznych powodująca zawód, że zajęć nie ma i zbędny stress dla podopiecznego, który zwykle związuje się emocjonalnie z psem. Kwestia wydatków na lekarza i lekarstwa w tym kontekście wydaje się trzeciorzędna, choć nie należy o niej zapominać. Dlatego wybierając psa należy zminimalizować to ryzyko. W jaki sposób ? Stosując się do poniższych zaleceń:

1. Wybieraj psa terapeutycznego spośród psów rasowych. „Rasa jest to wyhodowana przez człowieka grupa zwierząt jednego gatunku jednolita pod względem cech morfologicznych, fizjologicznych i psychicznych (wyglądu zewnętrznego i cech użytkowych), w której osobniki kojarzone między sobą przekazują cechy rasy przynajmniej od 5 pokolenia wstecz.”¹ Cechy idealnego osobnika danej rasy opisane są we wzorcu rasy. Pies rasowy jest przewidywalny nie tylko pod względem wyglądu, ale – co jest szczególnie ważne dla kynoterapeuty – pod względem charakteru.
2. Wybieraj spośród psów rodowodowych. Dzięki rodowodowi znany jest genotyp psa (przodkowie). Hodowcy, w ramach wzorca rasy, zwykle preferują określone cechy charakteru czy wyglądu psa – tzw. linie hodowlane – i starają się aby nimi wyróżniały się ich psy. Dzięki rodowodowi można z dużą dozą prawdopodobieństwa określić cechy linii hodowlanej, a w rezultacie jaki będzie pies z danej hodowli.
3. Rodzice psa nie powinni mieć odstępstw od wzorca rasy. Wady opisane we wzorcu, szczególnie dyskwalifikujące, nie znalazły się tam bez przyczyny. Zwykle związane są z nimi problemy zdrowotne mające wpływ na kolejne pokolenia np. rozszczepienie podniebienia, kolor powiązany z głuchotą itd.
4. Rodzice psa nie powinni mieć wad genetycznych czy anatomicznych. Jeśli wadę genetyczną ma chociaż jedno z rodziców to istnieje ryzyko, że ich potomstwo będzie miało ją również. Dlatego takie psy nie powinny być rozmnażane. Ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia chorób część ras, aby móc mieć potomstwo, musi mieć przeprowadzone specjalistyczne badania np. dysplazji, serca itd. Zwykle choroby spowodowane wadami ujawniają się w późniejszym wieku, często u dorosłego psa. Jeśli dana rasa podlega takim badaniom sprawdź czy wynik pozytywny mają pies i suka.